រៀនធ្វើ គីមបាប់កូរ៉េ ឬ ស៊ូស៊ិជប៉ុន (김밥)

ខែមិថុនា 5, 2011 ដោយ ផ្កាយ NoVeLs

គីមបាប់(김밥) គឺជាបាយរុំសារាយមួយប្រភេទរបស់កូរ៉េ ដែលគេនិយមរុំវែងៗ ហើយហាន់ជាដុំតូចៗល្មមដាក់មួយម៉ាត់ចូល។ ចំពោះវិធីទទួលទាន គឺគេជ្រលក់ជាមួយ សូយុ ជប៉ុន ឬ វ៉ាសាប៊ិ ក៏បាន។ អាហារនេះមានលក្ខណៈស្រដៀងគ្នានឹងស៊ូស៊ិជប៉ុនដែរ តែខុសគ្នាត្រង់ គីមបាប់ប្រើប្រេងល្ងក្រឡុកជាមួយបាយជំនួសទឹកខ្មេះ ឬទឹកសាច់ជូរ។។ នៅក្នុងភោជនីយដ្ឋានកូរ៉េមួយចំនួន អាចមានទឹកជ្រលក់ដែលគេឆាយ៉ាងពិសេស ដើម្បីយកមកជ្រលក់ ឬច្រូចពីលើគីមបាប់។ លក្ខណៈគ្រាប់បាយរបស់កូរ៉េស្រដៀងនឹងគ្រាប់បាយខ្មែរដែរ តែគ្រាប់គេវែងនិងស្អិតជាងយើង ហើយទន់ឆ្ងាញ់ណាស់។

គ្រឿងផ្សំ

បាយដាំឆ្អិន(ជាមួយសារាយក្រអូប)

សារាយបន្ទះ

ការ៉ុត

ត្រសក់

ស្រាក្រអូប(ឬទឹកខ្មេះ)

ប្រេងល្ង

ល្ង(ស)លីង

គីមជិ

ឫសស្ពៃក្រហម(ជ្រក់)

ស៊ុត(ពងទា)

ត្រីធូណា(ត្រីកំប៉ុង)

សាច់ក្រក

បន្ទះឫស្សីសម្រាប់រុំ

សារាយបន្ទះកញ្ចប់

គីមជិ កញ្ចប់

ឫសស្ពៃក្រហម(ជ្រក់)

ប្រេងល្ង

ត្រី ធូណា(ត្រី កំប៉ុង )

ល្ង(ស)លីង

ស្រាក្រអូប(ឬទឹកខ្មេះ)

បាយដាំឆ្អិន(ជាមួយសារាយក្រអូប)

បន្ទះឫស្សីសម្រាប់រុំ

វិធីធ្វើ

១. ដួសបាយដែលដាំឆ្អិនជ្រោយឲ្យត្រជាក់ រួចដាក់ប្រេងល្ង ស្រាក្រអូប ល្ង(ស)លីង អំបិលច្របល់ចូលគ្នាឲ្យសព្វល្មមបានក្លិន។

២. ស៊ុត(ពងទា)គោះវឹកឲ្យឡើង ហើយចៀនជាបន្ទះស្តើងៗ។ ពេលឆ្អិនយកមកកាត់ជាចំណិតវែងៗ។

៣. ការ៉ុតនិងត្រសក់ចិតជាសរសៃតូចវែងៗ ហើយយកមកឆាពីរបីត្រលប់នឹងប្រេងល្ង កុំឲ្យឆ្អិនពេក រួចដួសទុកឲ្យត្រជាក់មួយអន្លើ។

៤. លាបន្ទះឫស្សី ហើយយកសារាយបន្ទះមកដាក់ពីលើ។ ដួសបាយមកដាក់ពង្រាយលើបន្ទះសារាយឲ្យល្មម ដោយទុកចន្លោះខាងលើនិងខាងក្រោមឲ្យសល់ប្រហែលមួយសង់ទីម៉ែត្រ។

៥. ដាក់ស្នូលផ្សេងៗ ដែលបានត្រៀមទុក( ពងទា ការ៉ុត ត្រសក់ ឫសស្ពៃ គីមជិ សាច់ក្រក ត្រីធូណា)ពីលើបាយតាមលំដាប់លំដោយដោយឲ្យត្រីធូណា(ឬជំនួសដោយសាច់ក្តាម)នៅពីលើគេ។

៦. មូរបន្ទះឫស្សីឡើងលើថ្នមៗឲ្យបានរាងមូលទ្រវែង។ បន្ទាប់មកកាត់វាជាដុំៗល្មមមួយម៉ាត់ជាការស្រេច៕

រូបភាពបង្ហាញពីវិធីធ្វើតាមដំណាក់កាលនីមួយៗ៖

2 ចំលើយ

នៅ ខែមីនា 25, 2012 ម៉ោង 11:17 ល្ងាច | ឆ្លើយតប Ravy

ហិហិ ប្រកួតម្ហូបខ្មែរហ៊ាន ដល់លេងសុទ្ធតែ ម្ហូបកូរ៉េ ជប៉ុន អញ្ចឹង សុំលើកទង់ជ័យ ស (ចុះចាញ់ហើយ)!!

សង្កេតឃើញចំណុចមួយ គួរអោយសរសើរខ្លាំងមែនទែន គឺកូនគេធ្វើម្ហូបប្រកបដោយអនាម័យ (ពាក់ស្រោមដៃ)!!!
- នៅ ខែមីនា 26, 2012 ម៉ោង 5:07 ព្រឹក | ឆ្លើយតប ផ្កាយ NoVeLs
  
  ធម្មតាអត់ពាក់ទេ តែថ្ងៃនោះ មានមិត្តភក្តិអង្គុយរហង់ចាំមើល និងចូលរួមញ៉ាំជាមួយ ដូច្នេះបើធ្វើដៃទទេខ្លាចគេលេបមិនចូល! ហិហិ.. បើនៅម្នាក់ឯង កំបាំងពីភ្នែកគេ ប្រើម្រាមដៃដប់នេះឯង ស្រួលបំផុត! 😀

Comments RSS

ឆ្លើយតប

Enter your comment here...

Fill in your details below or click an icon to log in:

អ៊ីមេល (តំរូវ អោយដាក់) (Address never made public)

ឈ្មោះ (តំរូវ អោយដាក់)

វេបសាយ

អ្នកកំពុងបញ្ចេញមតិដោយប្រើគណនី WordPress.com របស់អ្នក។ ( Log Out / ផ្លាស់ប្តូរ )

អ្នកកំពុងបញ្ចេញមតិដោយប្រើគណនី Twitter របស់អ្នក។ ( Log Out / ផ្លាស់ប្តូរ )

អ្នកកំពុងបញ្ចេញមតិដោយប្រើគណនី Facebook របស់អ្នក។ ( Log Out / ផ្លាស់ប្តូរ )

អ្នកកំពុងបញ្ចេញមតិដោយប្រើគណនី Google+ របស់អ្នក។ ( Log Out / ផ្លាស់ប្តូរ )

បោះបង់

កំពុងភ្ជាប់ទៅកាន់ %s

	មូលហេតុនៃការសម្លាប់ស… លើ ដើមកំណើតរឿង«មួយពាន់មួយយប់»
	Edwardcrith លើ Tree Cups of Language
	chan sakada លើ សេណារីយោរឿង«អាត់បី»សេកង់ទី១
	Genericpropeciacosts… លើ Tree Cups of Language
	Weldonbut លើ Tree Cups of Language
	car insurace Stockto… លើ អ្នកនិពន្ធម៉ៅសំណាងហៅ«ទន្សាយ»
	-DiaNote- លើ តែបៃតងផ្សំកាហ្វេអេសស្ព្រេសសូ ន…
	Mikel លើ អ្នកនិពន្ធម៉ៅសំណាងហៅ«ទន្សាយ»
	Indra Bhikkhu លើ ចន្ទរង្សី វត្តខ្មែរដែលលាបពណ៌…
	Mengkoung លើ អាថ៌កំបាំងពីក្រោយរឿង«កតញ្ញូ»

អ្នកនិពន្ធវ័យក្មេង

បង្រៀនអ្នកអានឲ្យក្លាយជាអ្នកនិពន្ធ