បន្តោងសសាង្ក(២)

វគ្គ​២

ស្រីស្រស់ងូតទឹកស្រវន្តី

 

នៅរដូវនេះ កសិករទាំងឡាយចេញពីព្រលឹម ទៅបញ្ចេញពលកម្ម​សស្រាក់​សស្រាំ ឯក្នុងវាលស្រែ ទុក​ភូមិ​ដ្ឋានចោលឱ្យស្ងាត់ជ្រងំ  ស្រពាប់ស្រពោន ពេញៗមួយថ្ងៃ។

លំនៅនីមួយៗបិទទ្វារសំងំ ក្រៀមក្រោះសោះសា។ ម្ដងម្កាល មេមាន់លបខ្តត ពីច្បារស៊ុបទ្រុប ពញ្ញាក់ រហោភាព។ ជួនកាលសម្រែកទារកទួញយំអណ្ដឺតអណ្តក អមជម្នះដោយចម្រៀងបំពេគ្រលួច។

រសៀលក្ដៅហែង ស្បែកក្រហល់ក្រហាយ។ ប៉ុន្តែ រុក្ខច្ឆាយាគាំពារមនុស្សសត្វ។ ម្លប់​ត្រជាក់​រហឹម​យឹត​ត្របក​ភ្នែកឱ្យទន់ដាបចុះ  ចង់តែងុយងោក។

មហយ្យកោ  មហយ្យកា  អាវាសិក  អាវាសិកា ដោះអាវ លែងខ្លួនហែលលើក្ដារងឿ  ឬទម្រេតខ្នងក្នុង អង្រឹង​ក្រចៅ ឆ្លៀតឱកាសក្រេបយកធាតុសុភសិន មុននឹងរពឹសដៃចាប់ធ្វើចិបចុបលហុភារៈខ្លះ ដែលមិនចាំ​បាច់  ខ្លាំងណាស់ណាទេ។

គេហដ្ឋានមីងថេតក៏ស្ងប់ស្ងាត់ដែរ ទ្វារចំហធ្លុង ដូចសត្វក្រពើដែលដេកហាលថ្ងៃ។ ក្នុងផ្ទះ ឥត​​មាន​ព្រលឹ​ងរុយមួយហើរចេញចូលសោះ ឯខាងក្រោមវិញ ស្រមោលព្រឹលៗ ប៉េលប៉ាលៗ ភើយ​ទៅ​ភើយ​មក ដោយ​​សារស្នាដៃក្មេងស្រីឧស្សាហ៍។

មិនាអង្គុយលើកន្ទេលផ្ដៅ ត្រមង់​ត្រមោច​ពីមុខចង្អេរ វែករកដុំក្រួស គ្រាប់​សសិត​ល្អិត​ល្អោច ឬ​ក្បាល​អង្កាម  ហើយច្បិចគ្រវាត់ចោលម្ដងមួយៗ។  ដៃជាប់រវល់  គ្រវាសស្រាល់​យក​តែ​អង្ករ​ល្អ។

គ្រានោះ  ទារិកាភ្ងារពីដំណេក  រមួលខ្លួនមូរនបក្រឡាប់ផ្កាប់ផ្ងារ។  នាងទាញខ្សែតឹងឱ្យអង្រឹងយោល  ព្រម​ទាំងគ្រហឹមរហឹមរហែម។  ក្មេងតូចទទូចទធាក់ជើងយំ។  ស្រីមុំទ័លច្រក  ស្រែកច្រៀងលួងលោម។

អាង​ថាផ្ទះឯងនៅដាច់ពីគេ ក្រមុំបង្អោតសូររនស្រួយស្រែស។ សំនៀងតរុណអណ្ដែតឆ្លងផ្លូវ ល្មម​តែ​ឮ ច្បាស់​ដល់ត្រចៀកអ្នកដើរ។

ចម្រៀងលន្លង់លន្លោច ទំនុកជាភាសាមនោវិក័ត ឥតអ្នកណាកាត់យល់ន័យបានទេ។ នាង​ច្រៀង​បំពេ ប្អូន។ នាងច្រៀងកំដរទិវាវែងៗ ហើយដដែលៗផង។  ស្ដាប់យូរៗទៅ តាមស្មានមើលទៅ នារីសារទុក្ខ ស្រណោះ​​ខ្លួនឯង៖

_  កុកសហើរហួស  លែងចុះចាប់  ត្រីចង្វាស្លាប់  បឹងបួហួតហែង

ថ្ងៃបណ្ដើរកូន  ជើងមេឃបែកផ្សែង  រៃយំក្ដែងៗ  ច្រំដែលពេកកូវ។

_  រសៀលក្ដៅភាយយាយពិសាស្លា  ក្រោមម្លប់រុក្ខា  ក្បែរៗលានស្រូវ

ខ្យល់កួចម្ដងៗ  ឆ្លងកាត់ផ្លូវ  អូនអើយគេងទៅ  គេងឱ្យស្រណុក។

_  រូបបងក្មេងវ័យ  ស្រីនៅឯកោ  ខ្លាចខ្មោចខ្លាចចោរ  រំពៃក្រោយមុខ

ច្រៀងលេងតិចៗ  ម្ដេចបាត់អផ្សុក  ទ្រូងអើយកើតទុក្ខ  ស្រុកស្ងាត់ជ្រងំ។

_  ចាមពុនសម្ពាយ  ចូលមកសុំទឹក  បងភ័យសន្ធឹក  មើលមុខមិនចំ

មាន់ផ្អើលដកក  ពីក្រោមដើមម្រុំ  អូនអើយកុំយំ  ម៉ែយើងទៅច្រូត។

តម្អូញកម្សត់រសាត់បាត់ទៅ  កុមារីដែលគេងស្កប់ស្កល់រួចហើយ កិក​កុក​នឹក​ម្ដាយ​មិន​ព្រម​នៅ​ស្ងៀម។ ស្រីតូចឆ្លាតណាស់  ចេះសំងំស្ដាប់  កាលណាច្រៀងចប់  ទធាក់ជើងទៀត។

រុញចោលចង្អេរទុកមួយអន្លើ ធាត្រីលើកប្អូនដាក់លើចង្កេះ គ្រលែងរលាក់ អេះក្បាល អង្អែលខ្នង នាំ​លេង​នេះនោះ  បន្លែបន្លប់។

នារីលើកដៃចង្អុលផ្លូវលំ បញ្ឆោតឱ្យមើល ពេលរទេះសេះបោលមកម្ដងៗ ធ្វើឱ្យដីហុយទ្រលោម។  ជួន​​កាលមានអ្នកដំណើរចូលជ្រក នៅក្រោមម្លប់រោង សិតទឹកពីក្អមហើយក្រេបក្អឹកៗ សម្រន់សម្រេក។ មុន​នឹង​​ចាកចេញបន្តដំណើរ  ពួកគាត់មិនភ្លេច  លើកដៃជូនពរ  ញ៉ាំងចិត្តក្រមុំ  ម្ចាស់សទ្ធាទាន  អប់ងំទៅ ដោយ​គន្ធ​ពិដោរ។

លុះដល់ពេលដែល សិស្សានុសិស្សចេញពីសាលា កសិករចាប់ផ្ដើមចូលផ្ទះមួយៗ។ ភូមិ​យើង​ក៏​មាន​សកម្មភាពឡើងវិញ។

នាងឈរកំបាំងក្រោយគុម្ពមាលតី សម្លឹងតាមមើលហ្វូងសិស្សកុមារ ដែលប្រឡែងគ្នារវាត់រវាម ទាត់ ឈើ ទាត់ព្រៃ តាមដោយដងផ្លូវ។

តើបន្ទាប់ពីរសៀលអផ្សុកដ៏វែងអន្លាយ  នាងពួនទន្ទឹងមើលផ្លូវអ្វីហ្ន៎?

ម៉ោងបួនកន្លះ សិស្សវិទ្យាល័យម្នាក់បរកង់មកដល់។ អ្នកទាំងពីរប្រទះភ្នែកគ្នាបន្ដិចបន្តួច។  នាងល្អិត ចុះ​ពីដៃប្លិច រត់តាមបងថ្មី។ វិទូពប្អូនឡើងទៅលើផ្ទះ នាំដេកប្រនៀល ប្រលែង​ប្រឡូក​នៅ​លើ​ប៉ៅអ៊ី។ ​ក្រមុំ​កណ្ដៀត​​អង្ករតាមក្រោយ  ហើយចូលទៅក្នុងផ្ទះបាយ។

នៅវេលាថ្ងៃ  ក្មេងស្រីស្រុកស្រែមិនទម្លាប់ភ្នែក  ឱ្យធ្មេចមួយស្រឡេតឡើយ  ចប់ពីធុរៈមួយ  ចាប់មួយ ទៀតភ្លាម។ គ្មានទេអន្តិមកិច្ច រវល់ជានិច្ចប្រៀបបានពីងពាងដែលត្បាញសំបុក។ អាស្រ័យដោយសេចក្ដី ពេញ​ចិត្តនឹងធម្មជាតិខ្លួនជាស្រីខ្មែរម្នាក់ មិនាមិនតូចចិត្តនឹងប្រតិបាទន៍​ចំពោះប្រពៃណី កាន់​​​​​តាមអនុសារ ចាស់​ព្រឹទ្ធាចារ្យ រស់តាមចំណាររបស់ព្រហ្មលិខិត។ ទើបតែឆ្លងផុតពីតរុណវ័យ មាន​ម្ដាយ​ដឹក​​ដៃ​ជា​ប្រចាំ​នៅ​ឡើយ នាងមិនទាន់ដែលដើរជាន់បន្លា​ តាមដងមាគ៌ានៃជីវិតឡើយ . . .

មួយរយៈធំក្រោយ គ្របឆ្នាំងរណ្ដំក្រិកៗ។ អង្ករស្រូវថ្មីភាយក្លិនប្រហើរ។ បាយងំ សម្លឆ្អិន សុបិន​រាយ​មាយ​​ក្បែរជើងចង្ក្រាន ក៏បានបញ្ចប់សព្វគ្រប់អស់ដែរ។

ខណៈនោះ  ស្នូរជើងតុបៗប្រដេញគ្នាលំគេញ  នៅពីក្រោយខ្នង។  នាងបែរទៅរកម្ចាស់សំឡេងភ្លាម  ឃើញ​ហើយ ហក់ស្ទុះទៅចាប់កុំឱ្យដួលទាន់។ ស្រីលើកត្រកងដោយដៃទាំងពីរ ផ្អឹបជាប់បេះដូងដែលលោត រន្ថាន់ ព្រោះតែភ័យខ្លាចសាច់ខ្ចីមួយដុំ ជ្រុលខ្លួនជ្រមុញធ្លាក់ចូលភ្នក់ភ្លើង។

កុមារីចូលចិត្តប្រឡែងនឹងវិទូណាស់  ម្ដេចក៏ចាកចេញងាយៗយ៉ាងហ្នឹង?

មិនាអើតមើលពីជាយចង្ក្រាន លុះឃើញជាក់ហើយ ដកដង្ហើមវែងៗ។ ព្រះម្ចាស់ថ្លៃអើយ ដេក​ទទឹង គាង យកសៀវភៅគ្របមុខ ក្មេងចុះពីអង្កាល់ក៏មិនដឹងផង!

ថ្ងៃគងមាត់ព្រៃ មាតាក្រមុំស្រូបបាយឱ្យប្អូន ដោយស្នេហាស្និទ្ធ បីដូចកូនពិតកើតពីឧទរ។  នាង​បញ្ចុក ផង សំភីតឿនក្រើនឱ្យឆាប់លេបផង ហើយក៏មិនភ្លេចចោលភ្នែកញយៗ ឃ្លាំមើលអ្នកដេក។

ហូបរួចកាលណា ធីតាលុបមុខ ជូតមាត់លាងដៃ និងពចុះជណ្តើរមកនៅខាងក្រោម ដើម្បីចាំមើលផ្លូវ ម្ដាយ។

ធម្មតាថ្មើរហ្នឹង ពួកគាត់តែងតែត្រឡប់មកវិញ។ ប្លែកណាស់ ថ្ងៃនេះ ម្ដេចក៏យឹតយូរគួរឱ្យបារម្ភ។

រាល់ពេលព្រលប់ មីងថេតការគ្រួទៅងូតទឹកស្ទឹង ព្រោះនៅតាមផ្លូវ កំលោះព្រើលៗលបល លែប ខាយ ពីមុខពីក្រោយ។ បើដើរម្នាក់ឯង ហើយមាននិស្ស័យមូរមុខអៀនប្រៀន ក្មេងស្រីស្រុកលើ ច្បាស់ជា​រឹង​ខ្លួន ឈានជើងពុំរួច។

ចាំយូរៗទៅ មិនាអន្ទះសាខ្លាំងឡើងៗ។ បន្តិចទៀតយប់ជ្រុល ខកពេលទៅស្ទឹងជាមិនខានទេ។ នាង ឡើងមកឈរក្បែរវិទូវិញ។ សៀវភៅរមៀលចោលម្ចាស់ទៅហើយ។ អ្នក​លង់​ដំណេក​ទន់​ក​រងៀក។​ អាត្ម័ន​មិន​នៅ​ក្នុងអាត្មាឡើយ។

នាងមាណវីឱបប្អូនពីមុខ យោលខ្លួនយឺតៗ សម្លឹង​ពព្រឹម​បុរស​ដេក​លក់ ​ដែល​អវេទយិត​នឹង​ខ្សែ​នេត្រា ប្លែកៗ​ទាំងឡាយ  . . . លួចមើលមុខមាត់គេឥតដឹងខ្លួន គឺជាការក្បត់មួយ នឹងអភិចរិយារួចស្រេចទៅហើយ។

ថ្វីបើរស់រួមគ្រួសារជាមួយ វិទូ និង មិនា ពុំដែលប្រកួតកែវភ្នែកឱ្យចំ បានយូរម្ដងឡើយ។ ម្នាក់ៗ​ញញើត​ខ្លាចបរាជិតតែរៀងៗខ្លួន។ កំឡោះក្រមុំប្រាស្រ័យរកគ្នាដោយពាក្យខ្លីៗ។

ដឹងថាវិទូមិនងាយភ្ញាក់ទេ នាងក៏ដើរចូលទៅក្នុងផ្ទះវិញ សម្រូតប្អូនចុះ ហើយឱនខ្សឹប​ដាក់​ត្រចៀក។ នាង​តូចឮហើយក៏រត់តាំងៗ តោងឡើងប៉ៅអ៊ី លោតទ្រោបពីលើ ពន្លែងជាច្រើនដៃ វាយក្ដិចល្អោចសាច់ និង​​ទូន្មាន​ដោយសិសុភាសា៖

_  ងើប!  ងើប!  ប្រយ័ត្នគ្រុនណា!

វិទូភ្ញាក់ក្រញាង  បះដៃបះជើង៖

_ អេ! ម៉េចក៏វាយបង ខ្លាំងៗម៉្លេះៗ?

_ បងង៉ាឱ្យដាស់!

_ អូនឯងទៅសួរទៀតមើល!  តើគេដាស់បងមានការអ្វីដែរ!

នាងរត់បកក្រោយសំដៅមិនា ដែលញញិមខ្ជឹប ពួនស្ដាប់ក្រោយទ្វារ។ គេ​ខ្សឹប​ខ្សៀវ​គ្នា​ជា​ថ្មី​ម្ដង​ទៀត​។​ បាត​ជើងតូចៗត្រឡប់ក្រោយបែរ នាំទាំងបណ្ដាំមកជាមួយផង៖

_ បងង៉ាថា . . . ថា . . . ថាឱ្យបងទូ . . .  ជូនទៅហែលទឹក!

_ អូ! អ៊ីចឹងទេអ្ហី!  . . . បងចង់ឮគេប្រាប់ផ្ទាល់មាត់វិញ!

ក្មេងអ្នកនាំសារកំពុងវក់រត់ត្រឹងចុះត្រឹងឡើង សប្បាយនឹងបូរបាច់វៀចមាត់វៀចក ត្រូវបងឃាត់ជាប់  ទុក​មួយសន្ទុះ នៅក្នុងបន្ទប់។

ដៃម្ខាងនាងកៀកកប្អូន ម្ខាងទៀតកណ្ដៀតបង្វេចសំពត់អាវបម្លាស់ មិនាចេញមកឈរប្របជណ្ដើរ ចោល​ភ្នែកទៅក្រៅ ធ្វើដូចមិនដឹង។

វិទូសសៀរចូលជិត ញញិមញញែម សង្ឃឹមបានស្ដាប់វាចាអនវ៉ន។

នារីធ្វើជើយដដែល មិនខ្ចីអង្វរលោមទោម ។ ប៉ុន្តែផ្ទៃមុខឡើងក្រហមប្រឿង​។ ធាតុ​ក្ដៅ​រោល​ដាល​រង្គំ​ក្នុងខ្លួន។  ស្រីសែនពិបាកលៃលកឥរិយា  បើគេនៅជិតស្អិតល្មួតម្ល៉ឹងៗ។

ចាំនាងនាំពាអស់ពេលដ៏យូរ នាយចាញ់អំណត់ សួររាក់ទាក់ដោយសុភាពរាបសា៖

_ បងស្រីជូនកូនទៅងូតទឹកអ្ហី?

ស្រីក្មេងព្រមាននឹងកន្ទុយភ្នែក។ កំលោះពព្រើមយកដៃបាំងមុខ ស្រងៀវប្រស្រីឱ្យឡើងសល្អក់ សម្លក់ សាំ​ទាំ​តាមចង្វែកម្រាម ដែលញែកធំៗ។

នារីខាំមាត់ គ្នាន់ក្នាញ់ ដោលពោះខ្លះផង ចង់អស់សំណើច៖

_ ស្អប់ណាស់! . . . តោះអូន! យប់ហើយយើង!

ក្មេងស្រីដោយដៃ ចុះដីតាមបង ជើងឈាន ក្បាលបែរស្រែកដង្ហោយហៅ៖

_ បងទូម៍!  . . . បងទូម៍!

_ គេអត់បបួលផង  បងម៉េចនឹងហ៊ាន!

នាងបង្គាប់ស្រីតូចឱ្យឆ្លើយជំនួស៖

_ បងឯងមាយាណាស់!

_ អីយើ!  អូនឯងចេះនិយាយណាស់វ៉ី!

នាយឆ្លៀតឱកាសចាស់ៗមិននៅ លួចល្បក់ចាក់ថ្នោលស្ទង់ទឹកទេដឹង? ខំបន្លាយវេលា លងល  លួង លោម​ឱ្យសារិកាសើច ពិតជាដើម្បីសុំមើលជើងធ្មេញ។ ឥឡូវនេះ សម្លលាប់គ្រឿងលេញ្ជាសារិកា ឱ្យហើរ ចោល​បាត់។ ប៉ុន្តែ តាមមើលទំនង ដូចជាមិនខឹងទេ។

មិនាបណ្ដើរប្អូន ឈានជើងខ្លីៗ។ ដល់ដើមអំពិលខាងកើត ចម្ការចេកបាំងបាត់ដំបូលផ្ទះមីង។ នាង ឈរ​អែអង់ កំពុងគិតថា បើសិនគ្មានគ្នា​ នាងនឹងត្រឡប់ទៅក្រោយមិនខាន។ លុះក្បាលវិទូលេចឡើងក្រឡឺម  ចេញក្រៅរបង ទើបកញ្ញាហ៊ានដើរទៅមុខទៀត។

នាយរត់ត្រឹកៗ តាមទាន់កាលណា ជួយកាន់ដៃប្អូន។

ចៃដន្យអ្វីម៉្លេះ!  វាយោឡែឡប់បក់នាំមនុស្សម្នាក់ដែលចូលចិត្តស្ដីរឡេះរឡោះ តាមផ្លូវនេះដែរ។ មិត្ត រួម​ថ្នាក់នោះឈ្មោះ អ៊ីង – គន្ធា បរកង់មកដល់ជួនពេលល្អណាស់។ យុវតីមានរូបរាងខ្ពស់ស្រឡះ មាំមួន អង់​អាច ចូលចិត្តអត្តពលកម្មពិតៗ ជាអ្នកកីឡាប្រចាំវិទ្យាល័យ។

ចក្រយានិកធ្វើមុខពព្រាយ បន្ថយល្បឿនហើយ បន្ថុចពីមុខ។ មិនាមិនហ៊ាននៅក្បែរគេទេ ដឹកដៃ កុមារី ទៅមុនតិចៗ។

គន្ធាចុះឈរ ជ្រែងពីមុខកែប ពោបលើដៃកង់ មិចភ្នែកដាក់នាយ មុន​នឹង​និយាយ​រំជែ​តាម​ក្រោយ៖

_ វិទូឯងរៀបការពីអង្កាល់? ម្ដេចក៏មិនប្រាប់ឱ្យយើងដឹងផង?

_ អត់ទេ!  អត់ទេ!

_ កូនទ្រើសណាស់ហើយ លាក់មិនជិតទេ!

_ គឺប្អូនរបស់ . . .!

_ នែ៎!  ពួកយើងស្គាល់គ្នាច្រើនឆ្នាំមកហើយ! ឯងគ្មានប្អូនទេ! កុំកុហកអី!

_ អុះ! ខ្ញុំច្រឡំមាត់! គឺក្មួយម្ចាស់ផ្ទះ!

មិនឆ្ងាយពីនោះ  មិនាឈប់ចាំ។ ចិន្ដាចង់ដើរទៅឆ្ងាយបន្តិច កុំឱ្យរំខានគេនិយាយគ្នា។ តែអារម្មណ៍ ចម្លែក​បង្អង់ដំណើរ។ ភ្នែកលួចគ្រលៀស ម្ដងហើយ ម្ដងទៀត ហាក់មានអ្វីមួយបង្ខំចិត្តស្រី។ នាងលួច សរសើរ​រូបរាងសង្ហានៃសិស្សនារី ដែលចេះតែងខ្លួន គ្មានទាស់ភ្នែកសោះ។ អាវសសម្លុះក្នុងខោពណ៌ខៀវ មើល​ពីក្រោយទៅ ឃើញសំយាបគូទឡើងកន្ធួកៗ។

ពួកគេស្និទ្ធស្នាលនឹងគ្នាណាស់ហ្ន៎!

ស្ដាប់ខ្លឹមសារពាក្យសន្ទនាមិនឮ មើលទៅឃើញតែកាយវិការស្មោះងា។ ជួនកាល កញ្ញា​រូប​នោះ​យក ចង្អុលដៃចុចស្មាវិទូ ថែមទាំងឱនខ្សឹបដល់ត្រចៀកផង។

នៅទីបំផុត នាងឱនឈ្ងោកដី ហាក់តូចចិត្តណាស់នឹងរូបនៃខ្លួន ដែលគ្មានអ្វីផ្ទឹមនឹងផ្កាទីក្រុង។

ឱស្បៃរឿងអើយ កុំតូចចិត្តអី! ឥត្ថីកល្យាណមិនអាចសន្យា ផ្ដល់សុខក្រិយាដល់នាងបានទេ!

មុននឹងបែកគ្នា  គន្ធាផ្ដាំថា៖

_  នែ៎! មុខមាត់ម្នាក់ហ្នឹងប្រកបដោយសមានចិត្ត មែនណា៎!

ព្រះសុរិយាបាញ់ព្រួញអង្សុមាលា តាមប្រឡោះស្លឹកវាំងននឫស្សី។ ដងស្ទឹងដូនទ្រីមីរដេរដាសដោយ ក្មេង​ចាស់ប្រុសស្រី។ សត្វហើយនិងមនុស្សចុះជម្រះកាយ។

ក្រៅពីស្រះធំៗតាមវត្តអារាម ឥតមានទីណាអាចធន់ទ្រាំនឹងភាពស្ងួតហួតហែង នារដូវនេះទេ។  អាង ស្ទឹង​ធានាទឹកបានដោយសារទំនប់នៅឯភូមិជ្រៃ។

គ្រប់ៗកំពង់និងធោវនដ្ឋាន ស្នូរហក់ស្នាមហែល និងសូរសម្រែកលាន់កងរំពង អធិកអធម​ ដូច​គេ​ធ្វើ បុណ្យ។ ទម្លាប់ស្រុកទេសរក្សាទុកនៅ គួរជឿមួយភ្លែតថា ប្រទេសយើងមានសន្តិភាពល្អ។

អ្នកខ្លះទើបមកពីស្រែចម្ការ ដឹកគោចុះស្ទឹង បាចទឹកលាងខ្លួន​ សម្អាតស្បែកឱ្យ។ ខ្លះទៀតរែកប៉ោត ដង​យកទឹកនោះ ប្រើប្រាស់ អាស្រ័យតាមក្ដីត្រូវការ។

ត្រង់នេះ​ ធោវិកាបោកគក់សម្លៀកបំពាក់។ ត្រង់នោះ ពពួកនារីងូតទឹកដោយក្រុម ចោម​ពុង​ត្រឹម​ក្លៀក ត្រាំពាក់កណ្ដាលខ្លួន លើកហត្ថស្រឡូនល្អដូចនាគទន្ត ដុះក្អែលអង្អែលទ្រូង កៀកកិតគ្នាគេ គួរ​ឱ្យ​ស្រមៃ ដល់ហ្វូងវរវណ្ណិនី  នាឋានកៃលាសដែលក្រសាលស្រះស្រង់។

រីពួកយុពាលិចកំពង់លង់ទ្រនេស ហែលគោករដឹកតាមជម្រាលច្រាំង រាយរនងខ្សែភ្នែក ស្ទូចស្រមោល សុភាង្គ ដែលហែបប្រលែងនឹងរលកទឹកធារ. . .

ស្រីស្រស់មួយរូបឈរប្របមាត់ទឹក លើកដៃជ្រោងសក់ ហើយកួចជាផ្នួង។ រំដោះ​ស្រឡះ​កញ្ចឹង​ក​ម៉ដ្ឋ ល្បាយ​ពណ៌បិតជាតិ ដែលធ្លាប់តែឃើញពន្លឺតិចតួច។ លោមារ៉ើងៗមានរង់មានឆ្មារ ពនរាបចូលគ្នា រត់ជួរ រមេញ។ ជើងសក់រលូនពើបជោតិនៃទិវ័ន អឹមអៀនសែងត្វ័ន ដែលចោមចែងចាំង។

នាងហ៊ុមក្រមា ប្រឡេះអាវធំ បន្លិចអាវតូច ប្រិតប្រៀងមធ្យ័តប្រយ័ត្នឆ្គាំឆ្គង ក្ដោបជាប់លាក់ជិតក្នុង កណ្ដាប់ដៃ ហើយញាត់យ៉ាងស្ងាត់ក្នុងទីកំបាំង។ ជនិករច្រើនណាស់ កាយវិការនេះ ច្បាស់គេចមិនផុត អំពី​ខ្សែ​ភ្នែកអតិរេកឡើយ។ ម៉្លោះហើយ ក្រមុំព្រហ្មចារី ក្រោមក្ដីអៀនខ្មាស ព្យាយាមបែរភក្ត្រ ចៀសវាង ទាក់​វាក់​នឹង​មនុស្សភេទផ្ទុយ។

ចោមពុងស្រេចបាច់កាលណា នាងពកុមារីច្រកកៀវពីមុខ ចុះស្ទឹងសន្សឹមត្រឹមស្មើចង្កេះ រួចសម្រុត កាយ​​ជូនដៃគង្គា។ . . .ទឹកស្រវន្តីជ្រាបដល់គល់ទ្រូង។

នាង​ឈ្មុលច្រមុះ ញីក្បាលពោះក្មេងឱ្យសើចកខឹក។ ត្រីក្រឹមត្រូវទឹកសប្បាយក្រិចៗ ក្ដិចនេះ ក្ដិច​នោះ អង្អែល​ចង្កា បិចថ្ពាល់ ស្ទាបទ្រូង . . .  ហើយប៉ះសុដន់។

ក្រមុំគ្រហឹមហាមដៃរពឹស និងផ្អឹបត្រចៀក ជបស្ងាត់ៗថា៖

_ ហៅបងចុះមក៍​!

នាងតូចបោយដៃ៖

_  បងទូ! ចុះមក៍! ចុះមក៍!

មុននឹងផ្ទេរប្អូនឱ្យទៅប្រលែងជាមួយកំលោះ នាងដុះសាប៊ូ និងលាងជម្រះខ្លួនប្រាណយ៉ាងស្អាត។

នារីបែរខ្នង ប៉ប្រងលុបមុខ។ តំណក់ទឹកធ្លាក់ ស្រក់ចាកចិញ្ចើម ចុះចំទើលើរោមភ្នែកងខ្ទីត នេត្រា រសើប​ធ្មេចបើកព្រឹមៗ។ ម្រាមដៃរគងច្បូតថ្ពាល់ត្រយង់ បន្សល់ស្នាមក្បៀស លើផែនក្រពុំ។ បបូរមាត់ រលម​ញញិម​​តិចៗ ប៉ប្រិមផ្សំស្រេច លនជាតិហិង្គុល. . .

សំពត់ជាំទឹកក្បេតក្ដាប់ជាប់ស្បែក បង្ហាញស្ទើរច្បាស់ ពន្យល់ត្រួសៗ បំបាំងទុកខ្លះ ពី​ទ្រង់​ទ្រាយ​ពិត លីលាវតី។ គន់មើលពីក្រោយ រាងទយបន្តិច។ សាច់ខ្ចីទ្រលន់ស្រើបស្រៀវធាតុស្រេង។ ចង្អួរលលៃ រលែក​ថ្នាល​​ខ្នង ញែកថ្ពាល់ត្រគាក ទ្រមាកថ្លោសៗ។

មាណវីដុះក្អែលអង្អែលស្រាលៗ ពីលើទ្រូងពើងដដែលៗ។ ទង្គិចខ្លះៗថនាតូចក្បំ ដែលដោរកំពុង ដោល​ទូលស្នានព័ស្ត្រ។ កាលណាស្រីឱនក្បង់ទឹកម្ដងៗ ផ្នត់សំពត់ហើប បង្ហាញមួយភ្លែតខ្ពង់ផ្ទៃទ្រមម  ស្រលន រលោករលាំ ស្រយម កប់ល្បាក់ទេសភាពដងភ្លៅ . . .

ព្រះគង្គាសម្អាតកាយស្ត្រីឱ្យល្អហ្មត់ហ្មង។ ព្រះគង្គាប្លែងភាពឥត្ថីភាវរូប បានច្រើនប្រភេទ។ មើល​ម្ដង  ឃើញ​នាងកំពុងលួចសើច។ ក្រឡេកម្ដងទៀត ឃើញនាងកំពុងសោកា។ នេះឬ អាមិសរបស់យោសិតា  មាតា​លោកីយ៍?

ទោះបីស្រីល្អយ៉ាងណា ក៏គង់នៅចាញ់ស្រីនោះ កំពុងងូតទឹកសវន្តីដែរ!

រាងទាបទ្រនាប់ សាច់ស្រអែមស្រស់ គន់យូររឹតតែល្អឡើងៗ។ មិនាល្អល្មម សមជាអនង្គគាប់ចិត្ត។

ទាំងបីអាត្មាស្លៀកពាក់រួចរាល់។ មិនាស្ទួយសំពត់ដើរពីខាងមុខ។ វិទូព្រនរប្អូន លយតាមពីក្រោយ។ អ្នក​ទាំងពីររកឃើញសភាគារម្មណ៍។ ជួនកាល គេបោះជំហ៊ានស្ទើរទឹមស្មាគ្នា ត្រឡប់មកកាន់គេហដ្ឋានវិញ។

បើកុំតែ ម្នាក់ៗមានវ័យនៅក្មេងខ្ចីពេក ម៉្លេះសមអ្នកផងនឹងច្រឡំថា ជាប្ដីប្រពន្ធមែនទែនមិនខាន។

ពាក្យ​ពិបាក​ក្នុង​វគ្គ​

ស្រវន្តី ឬសវន្តី  ន. នទី , ស្ទឹង។

សោះសា  កិវិ. ពេញលេញ , មែនទែន។

រុក្ខច្ឆាយា  ន. ម្លប់ឈើ។

រហោភាព  « រហោ  ន. គុ. ស្ងាត់ , កំបាំង , ទីស្ងាត់ , ទីកំបាំង» ភាវៈស្ងាត់ ឬកំបាំង។

មហយ្យកា , មហយ្យកោ  ន. ជីតាទួត , ជីដូនទួត។

អាវាសិក , អាវាសិកា  ន. អ្នកចាំផ្ទះ។

សុភ  គុ. ប្រពៃ , ស្អាត , មានសេចក្ដីសុខ។

លហុភារៈ  « លហុ  គុ. ស្រាល , ឆាប់ , រប៉ិចរប៉ី» លហុភារៈ  ន. ភារៈស្រាល។

ស្រាល់   កិ. សម្រាំង។

ទារិកា  ន. ក្មេងស្រីតូច។

មូរនប  កិវិ. ដែលមានអាកាមូរហើយមូរទៀត , មូរដូចក្នុងនប (នប ន. ស្នប កន្ទេល សម្រាប់ ចូល ដេក​កណ្ដាលវាល កុំឱ្យមូសខាំ ឬត្រូវទឹកសន្សើម)។

រហឹមរហែម  គុ. កិវិ. ដែលផ្អែមល្ហែម , ពីរោះ , យ៉ាងពីរោះ។

តរុណ  គុ. ដែលនៅក្មេង , ដែលនៅខ្ចី។

រន  គុ. ដែលលាន់សូរស័ព្ទចេញរន្ថាន់ផ្ទួនៗរឿយៗ

បង្អោត  កិ. បំពង ។

មនោវិក័ត  ន. គំនិតរវើរវាយ , ទំនើងចិត្ត។  ( fantaisie )

ធាត្រី  ន. មេដោះ , ស្រីជាបងរក្សា។

ប្រតិបាទន៍  ន. ការលះបង់សិទ្ធឱ្យអ្នកណាម្នាក់ ។

អន្តិមកិច្ច  ន. កិច្ចជាចុងក្រោយ។

អនុសារ  ន. ដំណែល , ទំនៀម។

តរុណវ័យ  «  តរុណ  គុ. ដែលនៅក្មេង , ដែលនៅខ្ចី។»  តរុណវ័យ  ន. វ័យនៅក្មេង , កំលោះ , ក្រមុំ។

លំគេញ  កិ. វិ. ឬ គុ.   ដែលញាប់រមេញ។

អាត្ម័ន  ន.  ព្រលឹង។

មាណវី , មាណព  ន. ក្រមុំ , កំលោះ។

អវេទយិត  គុ. ដែលមិនដឹងដោយវិញ្ញាណ , ស្ពឹក  ( insnsible ) ។

អភិចរិយា  ន. ចរិយាថ្លៃថ្នូរ ( noblesse )។

បរាជិត  គុ. ដែលបរាជ័យ ( vaincu )   ផ្ទុ. អបរាជិត។

សិសុ  ន. ក្មេងតូច , លំពង់។ គុ. តូច , ដូចជាកូនក្មេង។» សិសុពាក្យ , សិសុភាសា។

នាំពា  កិ. យកចិត្តទុកដាក់។ ឧ. នៅស្ងៀមពុំនាំពា គឺនៅស្ងៀមមិននិយាយស្ដី មិនអើពើ។

អនវ៉ន  កិ.  អង្វរ។

រង្គំ  គុ.កិវិ. ដែលនៅឆេះងំ , ដែលនៅឆេះគគុល។

សម្លលាប់គ្រឿង  គឺសម្លដែលដាក់គ្រឿងជ្រុល។

លេញ្ជា  កិ. រំជែលេងសាំទាំច្រំដែលនាំឱ្យខឹង។ ឧ. លេញ្ជាឱ្យខឹង។

បន្ថុច  កិ. ធ្វើឱ្យទុច។

រំជែ   កិ.   និយាយចំអែចំអន់ថានាយថាអាយជែពព្រែចំពោះរឿងមនុស្សដែលនៅៗមុខ ដើម្បីសើច លេង​សប្បាយ។

ស្មោះងារ  កិវិ. គុ. តាមតែរួចពីដៃ , តាមតែប្រទះ , ថាឱ្យតែរួចពីមាត់។

ឥត្ថីកល្យាណ  ន. លម្អរបស់ស្ត្រី។

សុខកិរិយា ឬ សុខក្រិយា ណ. ការធ្វើឲ្យបានសុខ, ឲ្យបានស្រួល ។

អង្សុមាលា  ន. កម្រងរស្មី។

ជននិករ  ន. ប្រជុំជន , ពួកជន។

ធោវនដ្ឋាន  ន. កំពង់ទឹកសម្រាប់បោកគក់។

ធោវកៈ  ធោវិកា  ន. អ្នកបោកគក់លាងជម្រះសម្អាតគ្រឿងសម្លៀកបំពាក់ជាដើម។

នាគទន្ត  ន. ភ្លុកដំរី , ដៃកែវសម្រាប់ពាក់ខោអាវ។ ឧ. ព្យួរអាវនឹងនាគទន្ត។

វរវណ្ណិនី  ន. ស្ត្រីមានសម្បុរល្អ , នាងឆោមឆាយ។

យុពា  ន. កំលោះទាំងឡាយ។

លង់ទ្រនេស  កិ.កិវិ. ដួលដេកជាប់ ក្រោកទៅណាពុំរួច។

សុភាង្គ ឬសុភង្គ  ន. រូបល្អ ( មើលពាក្យ សុភ )។

បិតជាតិ  ន. ជាតិលឿងរបស់ស៊ុត។

នួន  គុ. ផូរផង់ , បំព្រង , ហ្មត់ហ្មង។

ពន  កិ. សំពះ , ថ្វាយបង្គំ។

អតិរេក  គុ. ច្រើនក្រៃ។ កិ. ទាមចំណែក។

លីលាវតី  ន. ស្រីមានរូបល្អ។

ជោតិ  ន. ពន្លឺ។

ទិវ័ន  ន. ថ្ងៃ។

សែងត្វ័ន  ន. ពន្លឺព្រះអាទិត្យ។

ជប  កិ. ខ្សឹប។

ប៉ប្រង   កិ.   ដួស, ដង, កោយ យកទឹកតែខាងលើដោយថ្នមៗតិចៗ មិនឲ្យល្អក់ ឬ​មិន​ឲ្យ​ដោយ​សម្រាម​។

ត្រយង់  គុ.ល្អប៉ប្រៃ , ស្រស់បំព្រង។

លនជាតិហិង្គុល  កិ. លាបជាតិហិង្គុល។

វយស្ថា  ន. នាងក្រមុំ។

ថនា  ន. សុដន់ , ដោះ។

ស្នានព័ស្ត្រ  ន. សំពត់សម្រាប់ផ្លាស់ងូតទឹក។

ទ្រមម   គុ.   ដែលមានសាច់ពេញ : មុខទ្រមម, ថ្ពាល់ទ្រមម ។

ស្រលន ឬ ស្រឡន  ( អានថា សៈហ៎្លន )  គុ. ស្រឡួតស្រឡះ , ទ្រលុក , ស្រស់បស់ , ធំល្មម។

រលោក   គុ   ដែលជ្រាយពពុលខ្លាំងដោយបៀមទឹក : ដីរលោក ។ រលោករលាំ រលោក ជោកជាំ នៅ យូរ។

ស្រយម  គុ.កិវិ. ដែលសំយាកសំយុងចុះស្រួល។

ឥត្ថីភាវរូប  ន. រូបស្ត្រី។

អមិស  ន. នុយ , គ្រឿងទាក់ចិត្ត , សម្រស់នៃសត្រី។

យោសិតា  ន. ស្ត្រី។

សភាគារម្មណ៍  ន. អារម្មណ៍ត្រូវរ៉ូវគ្នា , ស្របចិត្តគ្នា។

អនង្គ ( អៈនង់ ឬ អៈណុង )  ន.   ស្ត្រីមានរូបល្អ, នាងមានលំអ, នាងឆើតឆោម។

សូម​រង់​ចាំ​អាន​វគ្គ​បន្ត​!